De bergen in!

Hallo allemaal,

Hier weer een berichtje van ons. We zijn nog steeds in Salta.
Gister een lange dag gehad. Om 5 uur ons bed uit en om 6 uur zaten we in de bus. We zijn de bergen in gegaan (inderdaad nog niet de Andes, die liggen daarachter). Ook deze keer kunnen we alleen maar zeggen, schitterend, prachtig, enz. Doordat we boven de wolken zaten was het stalend mooi weer. Bergen in mooie roodtinten, cactussen, lama´s, ezels enz. De gids Veronica en chauffeur Mario waren ook erg gezellig net zoals de rest van de groep (klein busje deze keer) dus we hebben heel wat afgelachen met onze enigsinds ´vrouwelijke´ Gabriel en de duitser die aan de lopende band foto´s maakte vanuit de bus. De eerste keer reden we naar 4080 meter hoogte. We hebben geen last gehad van hoogteziekte, maar we wilden natuurlijk wel even de cocabladeren uitproberen die hier goed tegen schijnen te helpen. Je moet de bladeren tussen je kiezen stoppen en er een beetje op zuigen. Je krijgt dan een bittere smaak in je mond. Er werd uitdrukkelijk verteld dat het géén drugs zijn, maar we deden natuurlijk graag alsof! “Baby, get higher…” Later bereikten we het hoogste punt, 4170 m. Hier hadden we wel een beetje een weeig, zweverig gevoel. Maar of dit nu van de zigzagwegen, de hoogte of de cocabladeren kwam??
Verder ook nog de zoutmeren gezien. Erg groot, en heet! We hebben geluncht in the middle of nowhere, lanas de kant van de weg met uitzicht op de bergen en de lama´s. Erg mooi.
We sloten de dag af met champagne. Bij het ontkurken van de fles werd verteld dat wie de kurk op z´n hoofd krijgt, volgend jaar zal trouwen. Pascal kreeg de kurk op z´n hoofd, maar niemand geloofde natuurlijk meer dat we echt zouden gaan trouwen.
De dag vloog voorbij en terug in Salta werd er op z´n argentijns afscheid genomen. D.w.z. met een stevige omhelzing en een kus op de wang. (Ook de mannen). Dat is weer eens wat anders dan een stijf handje in NL!
We waren net op tijd terug, want er was weer eens een demonstratie. (Dat vinden ze leuk geloof ik). Dit gaat er trouwens heel vredig aan toe, ze rammelen wat met potten en pannen. Maar ze zorgen er wel voor dat heel de stad verstopt raakt. De auto´s hielden dan ook massaal hun toeter vast. Chaos!
Om half 10 ´s avonds waren we weer terug. Wat een lange dag!

Die eiste vandaag dus ook z´n tol, want we zouden eigenlijk om 7 uur weer met een tour meegaan, maar bij het opstaan kreeg Pascal diarree, dus die tour hebben we moeten afzeggen. Erg jammer, maar later kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat we wel erg veel willen en alleen maar van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat op pad zijn om weer verder te vliegen of om dingen te bekijken. Eens rustig aan doen kan ook geen kwaad, en morgen moeten we ook al weer vroeg vliegen.
Na een paar uur slaap ben ik op zoek gegaan naar een wasserette, wat al een avontuur op zich is met mijn houtje touwtje spaans... :-)
Met Pascal gaat het inmiddels weer beter en we hebben net heerlijk op een terrasje gezeten op plaza de 9 julio. Dit was ook wel erg lekker moet ik zeggen.
We zitten nu tussen de computerende jeugd, eindelijk een internettent gevonden waar ze computers hebben waar we op mochten (we kregen overal nee, gesloten! We begonnen al aan onszelf te twijfelen), en usb hebben. Het gaat niet erg snel, dus ik denk niet dat Pascal er veel foto´s op zal zetten, maar hij doet z´n best. Bij het vorige verhaal staan nu ook foto´s.

Chiao, Pascal en Isabel